امامی که ایشان را کمتر ازهمه میشناسیم

عقیق:حضرت امام علی بن محمد الهادی علیه السلام در نیمه ذیحجه سال ۲۱۲ هجری در "صریا "، منطقه ای واقع در ۶ کیلومتری مدینه متولد شد. نام مبارک ایشان "علی"، کنیه‌اش "ابوالحسن" و القاب آن بزرگوار: نجیب، مرتضی، هادی، نقی، عالم، فقیه، امین، مؤتمن، طیب  و عسکری می‌باشد که مشهورتر از همه "هادی" و "نقی" است.

پدر گرامی آن حضرت، امام جواد علیه السلام و مادر ایشان بانوی گران‌قدر و با فضیلتی به نام "سمانه مغربیه" است. محمد بن فرج می‌گوید:

عبادت امام:
امام هادی علیه السلام شب هنگام به پروردگارش روی می‌آورد و شب را با حالت خضوع به رکوع و سجده سپری می‌کرد و بین پیشانی نورانی‌اش و زمین، جز سنگ ریزه و خاک حایلی وجود نداشت. پارسایی و انس با پروردگار، آن چنان نمودی در زندگی امام داشت که در مقام بیان برجستگی و صفات والای آن گرامی به ذکر این ویژگی پرداخته‌اند.

ابن کثیر می‌نویسد: او عابدی  وارسته و زاهد بود. ایشان کمر همت به عبادت بسته، فقیه و پیشوا بود.

ابن عباد حنبلی نیز می‌گوید: کان فقیها، اماماً، متعبدا. (۲)

اخلاق حسنه امام:
پیشوایان معصوم علیهم السلام انسانهای کامل و برگزیده ای هستند که به عنوان الگوهای رفتاری هدایت جامعه را به سوی خداوند عهده دار شده‌اند.
گفتار و منش امامان علیهم السلام، ترسیم "حیات طیبه" انسانی و وجودشان تبلور تمامی ارزشهای الهی است.